W efekcie ten nerwowy zaciekły gniew powoduje irracjonalne postępowania skutkujące wyrokiem sądu. A wyrok jest taki, że P. Wałęsa nie musi przepraszać P. Kaczyńskiego za wypowiedź, że „ nie jest zdrowy, zrównoważony psychiczne”, oraz za to, że
P. Kaczyński wydał polecenie „ wrobienia byłego Prezydenta
i przypisania mu współpracy z organami bezpieczeństwa PRL” Z kolei Pan Wałęsa musi przeprosić Pana Kaczyńskiego
„ że wydał polecenie nakazania lądowania samolotu, czym doprowadził do katastrofy lotniczej 10 kwietnia 2010r ”.
W tym przypadku należne jest głębokie uznanie i szacunek dla organu sprawiedliwości, bowiem przy braku dowodów same przypuszczenia są niewystarczające. Bowiem fiasko podkomisji smoleńskiej kierowanej przez P. Macierewicza nie może być podstawą do argumentowania takich tez. Ponadto wymagana wobec byłego Prezydenta dyplomacja jedynie mogłaby falandyszowsko zapytać, czy P. Jarosław znając trudne warunki pogodowe próbował odwieść Prezydenta Kaczyńskiego od lądowania w Smoleńsku, lub jaki wpływ na wypadek w Smoleńsku miała determinacja lądowania pomimo niekorzystnych warunków atmosferycznych? Odnosząc się z szacunkiem do tych Panów bardzo wysoko zapisanych w naszej historii rodzi się pytanie z ikonowej pieśni Niemena kiedy wreszcie „ Nadejdzie już czas,
by nienawiść zniszczyć w sobie”.