Karol.. Twoje zdrowie .... chlusniem bo usniem

Mam na imi? ....powiedzmy , ?e Karol i jestem alkoholikiem. Teraz ju? nie wstydz? si? tego powiedzie?, ale nim doszed?em do tego etapu zd??y?em zniszczy? ?ycie sobie i swojej rodzinie. 2 tygodnie temu odesz?a ode mnie ?ona zabieraj?c ze sob? dwójk? dzieci. Spad?em na samo dno. Teraz ju? rozumiem, ?e to co mi si? przydarzy?o to choroba, taka jak cukrzyca, która trzeba leczy?, bo inaczej doprowadza do ?mierci.

Wiem ju? nawet kiedy to si? wszystko zacz??o, kiedy moje picie przesta?o przekracza? rozs?dne granice, kiedy zacz??em si? zapada? coraz g??biej i g??biej. U mnie tym momentem by?a zmiana pracy. Od kiedy zmieni?em prac? z warsztatu ?lusarskiego szwagra na fabryk? zmieni?o si? wszystko. Wi?ksza kasa, nowe znajomo?ci. Zakrztusi?em si? tym wszystkim, próbowa?em wkupi? si? w ?aski kolegów, ?y? tak jak oni. Tylko ich Zycie by?o zwi?zane z siedzeniem po pracy w barze przy wódce, je?li chcia?o si? by? cz??ci? zespo?u, trzeba by?o by? takim jak oni. Teraz pami?tam k?ótnie, p?acz Magdy, gdy wraca?em pijany do domu. Na pocz?tku t?umaczy?em jej ?e robi? to wszystko dla nas, ?e tak trzeba. W którym? momencie przesta?a mi wierzy?. Chyba wtedy gdy przepi?em pierwsz? wyp?at? i musieli?my po?ycza? pieni?dze od te?ciów. A mo?e to by?o wtedy, gdy pierwszy raz j? uderzy?em… Teraz rozumiem, ?e ten moment zmieni? wszystko, p?k?y moje hamulce, miesi?c pó?niej uderzy?em ja znowu, gdy nie chcia?a pu?ci? mnie z domu. Pó? roku pó?niej uderzy?em syna, by?em tak pijany, ?e nawet nie pami?tam powodu… Gdy Magda powiedzia?a, ?e jest w ci??y cieszy?em si?, kl?cza?em, obiecywa?em popraw?, wytrzyma?em do porodu. Po urodzeniu córki p?pkowe trwa?o miesi?c. Którego? dnia dosta?em wypowiedzenie z fabryki, zwolnienia grupowe, za?ama?em si?, chla?em na umór.
Kiedy dwa tygodnie temu wróci?em po ci?gu do domu okaza?o si?, ?e jest pusty. Magda odesz?a z dzie?mi. Zrozumia?em, ?e nie mam ju? nic. Jestem sko?czony. Wczoraj by?em na pierwszym spotkaniu anonimowych alkoholików. Kiedy s?ucha?em ich ?yciorysów p?aka?em, bo wiem ju?, ?e zniszczy?em wszystko. Nie wiem czy kiedy? odzyskam rodzin?, ale wiem, ?e musz? spróbowa?. Musze si? leczy?, musz? wynagrodzi? im krzywd?, któr? wyrz?dzi?em…

Idz jeszcze po rente...nie Ty pierwszy nie ostatni znoszczyles swoje zycie na wlasne zyczenie...

Szkoda ?e tak pó?no si? opami?ta?e? ale dobrze ?e wogóle zrozumia?e?. Mo?e uda Ci si? wyj?? z na?ogu chocia? alkoholikiem si? ju? jest do ko?ca ?ycia tyle ?e trze?wym. Przeczyta?am Twój list i widz? w nim moj? rodzin? tyle tylko ?e ja jestem ?on? alkoholika i tylko krok dzieli mnie od odej?cia od m??a. Wiem co prze?ywa?a Twoja ?ona i podziwiam j? ?e mia?a si?? od Ciebie odej?? i pewnie tylko dzi?ki niej po raz kolejny na pewno staniesz na nogi bo jej zachowanie przyczyni?o si? do tego ?e zrozumia?e?. Mo?e i ja powinnam tak samo zrobi? by ratowa? mojego m??a i moj? rodzin????????? ?ycz? wytrwa?o??i

Karol, otrz?snij sie cz?owieku. Masz wybór: albo zniszczysz sobie ?ycie do ko?ca, nie b?dziesz ?y? - bedziesz wegetowa?(!), twój swiat ograniczy sie do obszaru murku pod publiczn? toalet?, kompanem zostanie tylko inny, taki sam przegrany chlor jak ty, a? wreszcie zachlejesz sie na ?mier? i sko?czysz ?ywot - oby w cywilizowanych warunkach. Druga opcja: we?miesz si? w gar??, sam musisz sobie powiedzie?: jestem alkoholikiem, krzywdz? siebie i innych. Zaczniesz ?ycie od nowa, od zera i o tego musisz by? ?wiadomy. Je?eli sam nie zechcesz wyj?? z na?ogu, nikt ciebie nie przekona, mo?e ci jedynie pomóc i wesprze?. Skorzystaj z tej pomocy.
Trzymam kciuki, ?ycz? wiary w siebie i b?d? pewien - chcie?, to móc.

i na takiego trzeba robic pozniej, co za chory kraj!