Życzę ci Aleksanro170 byś myślała racjonalnie jak odejdzie ci ktoś bardzo bliski.
A i mogłaś się zastanowić zanim zadałaś cios osobie która straciła bliską osobę (może męża, może nawet dziecko). Gratuluję taktu!
Bo czy ktoś pogrążony w żałobie myśli by ójść do psychologa?? Czy ktoś taki myśli racjonalnie?? Nie! Bo wtedy nie umiesz myśleć racjonalnie. ale to wiedza tylko Ci którzy przeżyli tragedie..
Może kiedyś zmienisz zdanie, ale wolałabym byś zmieniła je myśląc racjonalnie, wczuwając się w to co może czuć człowiek po starcie, a nie dopiero wtedy jak sama kogoś stracisz (bo tego ci nie życzę choć wiem, że to część naszego życia).

Jakiś czas temu też straciłam najważniejszą osobę na świecie, minął prawie rok i nadal nie mogę się pozbierać, już nigdy nic nie będzie takie same jak kiedyś. Wszystko wokół kojarzy mi się z nim przypomina jego. Sama siebie oszukuję, że to sen i że kiedyś na pewno się obudzę, ale im więcej czasu mija, tym bardziej zdaję sobie sprawę że to się dzieje naprawdę. Mówicie tu o modlitwie, i co to da? Nie wierzę w boga a nawet jeśli jest to jakże musi być podły żeby dać młodej osobie zginąć. I ja miałabym się do niego modlić? Rozmowa owszem pomaga, ale zawsze wracam do pustego domu i znowu wspomnienia narastają. Myślę że nikt tego nie zrozumie do puki nie doświadczy. Czasem chciałabym umrzeć, tak byłoby łatwiej, ale niestety staram się żyć dalej. Jestem całym sercem z tymi co przeżyli to samo, wiem jakie to trudne. I chyba nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jak żyć.

To samo czuję @Angel i wiem jakie to trudne.. Czas ran nie leczy a chciałoby się.. Trzymaj się ciepło i nigdy się nie poddawaj żyj najlepiej jak potrafisz choć wiem jakie to ciężkie...

Jesli masz ochote poczytaj, jak inni radza sobie ze strata najblizszych
/forum.gazeta.pl/forum/f,847,Zaloba_strata_osierocenie.html

Weźcie się spotkajcie wszyscy razem i popłaczcie sobie! Jeszcze takiego tragizmu nie widziałam.Najlepiej się poużalać nad sobą,pokazywać jak nam smutno jak źle. Jak mam doła to nie obwieszczam tego wszędzie żeby pocieszycieli znaleźć.

Ludzie opanujcie sie, pochylcie glowy nad smiercia...
Jak to w necie, wszedzie sie znajda tacy, co tylko ujadac potrafia, zero empatii i wspolczucia dla cierpienia.
Jak kogos temat nie interesuje, nie dotyczy, to jest wiele innych ciekawych tematow,gdzie mozna podyskutowac.
Po co zasmiecac watek kogos, kto byc moze potrzebuje pomocy?
Nie chcecie zrozumiec,pomoc, to lepiej spozytkujcie energie na czyms innym.

A wez ty Aleksandro idz powylewaj swoje frustracje gdzie indziej. Szukasz tutaj rozrywki? sa inne fora i watki, gdzie znajdziesz rozrywki do woli.
To jest dzial forum pt."nasze bolaczki" i tak sie sklada, ze jest wolnosc wypowiedzi i kazdy ma prawo napisac, co go gryzie

Nie rozumiem Cie "Aleksandra170" kazdy ma cos do powiedzenia,a nie kazdy ma sie komu wygadac sa tu ludzie ktorzy byli w podobnej sytulacji i staraja sobie jakos nawzajem pomoc..a jesli Tobie nie odpowiadaja takie tematy to po co to czytasz i krytykujesz!!!?? Ja "PRAWIE" stracilam milosc mojego zycia to rowniez byly najtrudniejsze dni w moim zyciu to byl wypadek z wlasnej glupoty i napewno bedziemy zalowali tego do konca zycia..bylam obwiniana o wszystko!Oczekiwanie w szpitalu na jaka kolwiek wiadomosc czy przezyl,nie przespane noce i w sercu wielki strach...rozumiem ludzi którzy stracili bliska osobe i z calego serca im wspolczuje..pamietajcie ze zycie mamy tylko jedno i trzeba sie cieszyc tym co nam jeszcze pozostalo! Pozdrawiam.

Ania ma racje!!!

Założyłam ten wątek, bo straciłam jedną z najbliższych osób w moim życiu i naprawdę jest mi bardzo ciężko. Na zewnątrz udaj, że wszystko jest w najlepszym porządku ale w środku rozrywa mnie rozpacz, niezrozumienie, tęsknota... Dlatego tu anonimowo chciałam wylać swe żale, posłuchać innych co czują podobnie - i dziękuję Wam wszystkim co macie serca i potraficie być otwarci na ludzką krzywdę.
Aleksandro170 masz prawo myśleć i pisać, że użalam się nad sobą, żeby wziać się do roboty, a nie płakać - może i racja ale chcę, żebyś wiedziała, że zadajesz ból i to straszny swoimi słowami. Uważam, że jeśli nie interesuje Cię ten temat to powinnaś nie tracić czasu na wchodzenie na to forum. Ale pomimo wszystko życzę Ci wszystkiego co najlepsze i obyś nigdy nie zaznała bólu jaki rozrywa moje serce...