jak dotąd nie zauważyłam żadnego posta mającego na celu pomóc założycielce tematu!! Każdy wylewa swoje żale. Dobra opuszczam te forum, ja mam inny tok myślenia.Pozdrawiam

Bardzo dziękuję Aleksandro170 za zrozumienie i opuszcenie naszego forum

@M.... wiem co czujesz bo przezywam teraz to samo co i ty i szczerze ci wspolczuje. Coniektorzy nie rozumieja tego ze czasem dobrze jest sie wygadac komus nawet nieznajomemu bo to czasem naprawde przynosi ulge. Ja przez pierwsze dni sie trzymalam jakos ale z dnia na dzien widze ze jest coraz gorzej. Nigdy nie myslalam ze w tak mlodym wieku stracę bliska osobe przed ktora bylo cale zycie. Życzę ci jak najwiecej wiary w to ze moze jeszcze byc dobrze

To straszne stracić bliską osobę,bardzo dawno temu odeszła moja mama i są chwile kiedy bardzo mi jej brakuje do dziś.Nie wyobrażam sobie sytuacji jakby miał odejść moj mąż ,tragedia.jak wytłumaczyć np.dziecku że tatuś już nie wróci.Nie dopuszczam takiej myśli.Bo już nie wspomne o śmieri dziecka to jest dopiero coś strasznego...jakiś czas temu dowiedziałam się o śmierci kolegi,młody chlopak i też miał rodzinke swoją i wspólczuję jego kobiecie i dziecku.Tragedia i nic więcej a kto tego nie doznał lub nie rozumie to niech tu nie wchodzi.

"Tragedia i nic więcej a kto tego nie doznał lub nie rozumie to niech tu nie wchodzi" - podtrzymuję to zdanie!!
Niech nikt kogo to nie dotyczy, kogo nie wzrusza ten wątek to niech nie wchodzi na to forum.
Trzymajcie się wszyscy Ci którzy w bólu jesteście

Życie po śmierci bliskiej osoby, zmienia się na zawsze...nigdy nic nie będzie już takie samo, a małe rzeczy, takie jak zapach lub dźwięk na nowo będą ranić...takie rany nigdy się nie zagoją, zostaną i będą częścią Twojego życia, ale z czasem, trochę mniej bolą...mów o stracie, o bólu jaki odczuwasz, zawsze kiedy poczujesz taką potrzebę, nie duś tych emocji w sobie, to nie sprzyja zdrowiu psychicznemu, poszukaj może jakiegoś specjalisty? ja po śmierci córki nie byłam objęta żadną pomocą psychologiczną, i żal, który gromadził się latami wybuchł w formie depresji i nerwicy, nie czekaj i szukaj pomocy...

ja wczoraj rano straciłam brata

jest momet że zdaje mi się że silna jestem dam radę za momet wybuchem płaczem był młodszy o 4 lata to straszne jest identyfikować zwłoki kogoś tak bliskiego

do załamana .....Wspolczję Ci ..widziałam twojego brata...młody chłopak życie było przed nim , ale czegoś nie wytrzymał i....

Do @załamana: Trzymaj się choć wiem jakie to trudne.. Nie powinni umierać ani tacy młodzi ani starzy ale taka jest kolej naszego życia..
Teraz Twój brat bedzie Twym Aniołem